Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Συνταγή και τρόπος παρασκευής βανίλιας ή κάντιο (για μικρές ποσότητες)



ΥΛΙΚΑ


1.                  1kg απλής κρυσταλλικής ζάχαρης
2.                   200 ml νερό
3.                   25 γραμμάρια  γλυκόζης (ένα κουτάλι της σούπας) Μπορούμε να το αντικαταστήσουμε και με 2 κουταλιές μέλι
4.                  Ελάχιστο λεμόνι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Βάζουμε στη φωτιά το νερό. Όταν αρχίσει να ζεσταίνεται προσθέτουμε και διαλύουμε την γλυκόζη. Έπειτα ρίχνουμε την ζάχαρη ανακατεύοντας συνεχώς για να διαλυθεί. Όταν το μείγμα  φτάσει  στους 111 βαθμούς αρχίζει και φουσκώνει επικίνδυνα!! Χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να μην ξεχειλίσει. Όταν φτάσουμε στους 117 βαθμούς κατεβάζουμε αμέσως από την φωτιά το μίγμα. Αν είναι δυνατόν κρυώνουμε σε μπεν μαρι άμεσα. Συνεχίζουμε να ανακατεύουμε έως ότου το μίγμα αρχίσει να γίνεται άσπρο. Το πλάθουμε αν θέλουμε λίγο ακόμα (μέχρι να γίνει σχετικά στερεό και έπειτα το ρίχνουμε μέσα σε πιατάκια από γλάστρες. Το αφήνουμε να κρυώσει εντελώς και αν έχει σταθεροποιηθεί τελείως την άλλη μέρα το σκεπάζουμε με μεμβράνη. Αν όχι τότε το αφήνουμε όσο χρειαστεί να σκληρύνει επιφανειακά. Ανοίγουμε μικρή τρύπα στην μεμβράνη και τροφοδοτούμε.
Το κάντιο θα μπορούσαμε να πούμε , κατά κάποιο τρόπο πως είναι αντικατάστατο του σιροπιού και τα μελίσσια το καταναλώνουν με βουλιμία. Σε αντίθεση το ζαχαροζύμαρο είναι ποιο ήπιας μορφής τροφοδοσία και υπάρχουν ενδείξεις ότι δεν αποθηκεύεται.

Το μείγμα πρέπει να φτάνει την μέγιστη θερμοκρασία του σε όσο το δυνατόν μικρότερο χρόνο. Ομοίως πρέπει να κρυώνει σύντομα για να μην ανεβαίνει ο αριθμός HMF

Σωτηρία αρρενοτόκου μελισσιού

Επιστρέφω μετά από πέντε έτη…..Νωρίς που το θυμήθηκα!!!!!!
τέλος πάντων…
Πριν λίγο καιρό εφάρμοσα μια μέθοδο που ήξερα πάρα πολλά χρόνια για να σώσω  ένα μελίσσι μου που ήταν αρρενοτόκο. Παρόλο που την μέθοδο την ήξερα από πολύ παλιά δεν την είχα εφαρμόσει ποτέ. Την εφάρμοσα την τέσταρα και σας την λέω με εγγύηση!!!!

Εισάγουμε στο αρρενοτόκο μελίσσι 1 βασιλοκέλι που το έχουμε τυλίξει γύρω γύρω με αλουμινόχαρτο για να μην το τρυπήσουν οι «βασίλισσες». Ανοιχτό έχουμε αφήσει μόνο το κάτω μέρος για να εκκολαφτεί η νέα βασίλισσα όταν έρθει η ώρα της. Προσθέτουμε και λίγο σφραγισμένο γόνο. Αυτό ηταν. Η νέα βασίλισσα θα βγει κανονικά και δεν θα ασχοληθεί κανένας μαζί της αφού έχει τη μυρωδιά του μελισσιού. Ο νέος γόνος που εκκολάπτεται την αναγνωρίζει για βασίλισσα. Όταν γονιμοποιηθεί αρχίζει να γεννά κανονικά μαζί με τις παλιές «βασίλισσες». Σιγά σιγά οι παλιές κόβουν την γέννα και γίνεται πλέον κυρία του μελισσιού. Εξυπακούεται ότι το παραπάνω το κάνουμε για μελίσσια που αξίζουν τον κόπο.